Ένας άλλος μινωικός χώρος βρισκόταν στο μέρος με το όνομα Πύργος Μύρτου. Ήταν ενεργός την Πρωτομινωική Εποχή και όπως και ο οικισμός στην Κορφή του Φούρνου καταστράφηκε την ίδια εποχή αλλά ξαναχτίστηκε και χρησιμοποιήθηκε αργότερα στην Υστερομινωική Εποχή. Κατά τη διάρκεια της Νεοανακτορικής Περιόδου στην κορυφή του λόφου που βρισκόταν ο οικισμός υπήρχε μια μεγάλη βίλα. Μια δεξαμενή από την Παλαιοανακτορική Περίοδο θεωρείται ότι είναι η βαθύτερη μινωική δεξαμενή που βρέθηκε στην Κρήτη.

Η περιοχή στην κορυφή του λόφου στα βόρεια του κεντρικού δρόμου που δείχνεται με πινακίδες πριν την είσοδο στη Μύρτο. Υπάρχει ένας χωματόδρομος εδώ που συνεχίζει προς τη βενετική γέφυρα του παλιού δρόμου προς Ιεράπετρα. Το μονοπάτι που ξεκινά από τους πρόποδες του λόφου κοντά στην εθνική οδό είναι δυσδιάκριτο εξαιτίας των πρόσφατων πλημμύρων, αλλά καθώς ανηφορίζετε φαίνεται πιο καθαρά καθώς είναι σημαδεμένο με άσπρες πέτρες. Η ανάβαση διαρκεί περίπου 15 λεπτά και αναμφίβολα αξίζει τον κόπο. Η μινωική έπαυλη στην κορυφή προσφέρει εκπληκτική θέα του Λιβυκού Πελάγους και της γύρω περιοχής. Σκαλοπάτια οδηγούσαν από την πόλη που ήταν στην ανατολική πλευρά του λόφου στην αυλή της βίλας. Ένας χαρακτηριστικός Μινωϊκός πεζόδρομος ήταν στο άκρο της βεράντας. Τα όρια του πεζόδρομου ήταν κατασκευασμένα από πορφυρό ασβεστόλιθο όπως ήταν και οι βάσεις των ξύλινων κολόνων. Η είσοδος στην έπαυλη από τη βεράντα ήταν στη δυτική άκρη και οδηγούσε σ' ένα πέρασμα που συνέχιζε βόρεια σε μια σκάλα αρχικά (σήμερα σκεπάζεται για προστασία) και ύστερα σ' ένα φωταγωγό μ' ένα πορφυρό λιθόστρωτο πάτωμα. Ένα πεζούλι βρισκόταν απέναντι στο φωταγωγό. Ευρήματα που βρέθηκαν σε μια ανατολική πτέρυγα υποδηλώνουν ένα μεγάλο πάνω δωμάτιο.